Ρόδος

Εκεί ο Ήλιος με τη Νύμφη Ρόδο γέννησε εφτά γιούς τους Ηλιάδες: τον Όχιμο, τον Κέρκαφο, τον Μάκαρ, τον Ακτίονα, τον Τενάγη, τον Τριόπα, τον Κάνδαλο και μια κόρη την Ηλεκτρυώνη.
Ο Κέρκαφος γέννησε τρεις γιούς, τον Κάμιρο, τον Ιάλυσο και τον Λίνδο, που μοίρασαν το νησί σε τρία μέρη και ο καθένας είχε τη δική του πόλη που της έδωσε το όνομα του.

Ο μύθος αυτός, βγαλμένος από τη φαντασία του λαού, προσπαθεί να δώσει ερμηνεία στα διάφορα γεγονότα.
Η ανάδυση της Ρόδου από τη θάλασσα έχει σχέση με τις ανιζήσεις και καθιζήσεις, για τις οποίες μιλά η Γεωλογία για τη διαμόρφωση της επιφάνειας της γης.
Η αγάπη του Ήλιου για τη Ρόδο εξηγείται με την ηλιοφάνεια που έχει σχεδόν όλες τις μέρες του χρόνου. Γι’ αυτό την ονόμασαν Νύμφη του Ήλιου και τη θεωρούν κόρη της Αφροδίτης που αναδύθηκε από τον αφρό της θάλασσας.

Πρώτοι κάτοικοι της Ρόδου θεωρούνται οι Τελχίνες, μια περίεργη φυλή ανθρώπων που τους παρομοιάζουν με δαίμονες. Το όνομα τους προέρχεται από το «θέλγω» δηλαδή γόητες, μάγοι. Παράγουν νέφη, βροχή, χαλάζι, αλλάζουν μορφή και είναι φοβεροί στις τέχνες. Αυτοί πρώτοι κατασκεύασαν αγάλματα θεών, στην Λίνδο τον «Απόλλωνα Τελχίνιον», στην Ιαλυσό την Ήρα και τις Νύμφες και στην Κάμιρο την «Ήρα Τελχινία». Όταν ανδρώθηκε ο Ποσειδώνας αγάπησε την αδελφή τους Αλία, την παντρεύτηκε και γέννησε έξι γιούς και μια κόρη, τη Ρόδο από την οποία θεωρούσαν ότι πήρε το όνομα το νησί.

Ήταν καλοί ναυτικοί αλλά κυρίως επιδέξιοι τεχνίτες στην μεταλλουργία. Ο Στράβωνας αναφέρει ότι ήρθαν από την Κρήτη και την Κύπρο, πράγμα που θυμίζει τις πρώιμες αποικίσεις στη Ρόδο. Η παράδοση τους παράστησε άγριους, μελαμψούς επειδή κατεργάζονταν τα μέταλλα, ενώ άλλοι τους έλεγαν «βάσκανους» και «γόητες» και ότι είχαν θεία καταγωγή. Θεωρούνταν ότι είχαν την εύνοια του Δία, όπου έστελνε σαν χρυσή βροχή τα πλούτη στη Ρόδο και την προστασία της Αθηνάς που τους έκανε πρώτους στις τέχνες και στόλισαν την Ρόδο με άφθονα και ωραία έργα τέχνης.

Σύμφωνα με έναν αρχαίο μύθο, η Ωραία Ελένη, διωγμένη από τη Σπάρτη, κατέφυγε στη Ρόδο. Εκεί την περίμενε άδοξο τέλος. Η Πολυξώ, χήρα του Τληπτόλεμου, την κρέμασε από ένα δέντρο για να εκδικηθεί το θάνατο του άντρα της στον Τρωικό πόλεμο. Το μύθο διέσωσε ο περιηγητής του 2ου μ. Χ. αιώνα Παυσανίας: «Οι Ρόδιοι λένε πως η Ελένη, μετά το θάνατο του Μενελάου διώχτηκε από το Νικόστρατο και το Μεγαπένθη και πήγε στη Ρόδο συνδεόμενη με φιλία προς την Πολυξώ, τη σύζυγο του Τληπτολέμου. Γιατί και η Πολυξώ καταγόταν από το Άργος, είχε παντρευτεί τον Τληπτόλεμο και τον ακολούθησε όταν εκείνος έφυγε στη Ρόδο. Τότε είχε μείνει με ορφανό παιδί και είχε αυτή την εξουσία στο νησί. Η Πολυξώ αυτή λένε πως ήθελε να εκδικηθεί για το θάνατο του Τληπτόλεμου και, καθώς την είχε τότε στην εξουσία της, έστειλε εναντίον της την ώρα που έκανε το λουτρό της θεράπαινες μεταμφιεσμένες σε Ερινύες. Αυτές οι γυναίκες έπιασαν την Ελένη και την απαγχόνισαν σε δέντρο. Γι’ αυτό οι Ρόδιοι έχουν ιερό της Ελένης δενδρίτιδος».