Κρήτη - Χανιά

Στο ύψωμα που αγναντεύει το ενετικό λιμάνι, το λόφο του Καστελίου, βρισκόταν κατά τη μινωική περίοδο, ο πυρήνας της πιο ισχυρής πόλης της δυτικής Κρήτης.
Όλα πήγαιναν καλά, παρά τις εχθροπαξίες με τις ανταγωνιστικές πόλεις Απτέρα, Φαλάσσαρνα και Πολυρρήνια.

Τα ανέμελα χρόνια όμως πέρασαν και τον 9ο αιώνα μ.Χ οι Σαρακηνοί Άραβες εμφανίστηκαν ξαφνικά και πήραν μια μεγάλη απόφαση: να την ισοπεδώσουν…

Τον επόμενο αιώνα οι βυζαντινοί πήραν το αίμα τους πίσω. Έδιωξαν τους Σαρακηνούς και ανοικοδόμησαν την πόλη, χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη τα ερείπια. Μέσα σε όλα αυτά, η πόλη αλλάζει όνομα και από Κυδωνία μετονομάζεται σε Χανιά.

Τα χρόνια περνούν και η Κρήτη παραχωρείται στο Βονιφάτιο τον μαρκήσιο του Μομφερά ο οποίος με τη σειρά του την… πουλάει στους Βενετούς.

Από το 1252 αρχίζει και τυπικά η περίοδος της βενετοκρατίας που θα συνεχιστεί ως το 1645, όταν η πόλη και το υπόλοιπο νησί θα περάσει στα χέρια των Τούρκων.

Τα χρόνια περνάνε και το 1645 οι Τούρκοι αποβιβάζονται στο νησί και εισβάλλουν τελικά στην πόλη, αφήνοντας στο πέρασμά τους ερείπια. Μετατρέπουν κτίρια σε τζαμιά και προσθέτουν εδώ και εκεί χαμάμ και δημόσιες κρήνες.
Περίπου 250 χρόνια μετά, το 1898, οι τότε μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία και Ιταλία) ανακηρύσσουν την Κρήτη ανεξάρτητη.

Με την ίδρυση της ημιαυτόνομης «Κρητικής Πολιτείας» υπό τον πρίγκιπα Γεώργιο, τα Χανιά γνωρίζουν τη μεγαλύτερη ακμή τους ως πρωτεύουσα της Κρήτης. Όμως, η επιθυμία της ένωσης με την ηπειρωτική Ελλάδα προκαλεί αναταραχές και συγκρούσεις. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ηγήθηκε στον αγώνα για την ένωση, η οποία πραγματοποιήθηκε τελικά την 1η Δεκεμβρίου 1913.