10 of 102 of 10
Η Κέρκυρα αποτελεί το μόνο από τα Επτάνησα που μετά τους μεγάλους σεισμούς του έτους 1953, που έγιναν στην περιοχή, διατήρησε σε ικανοποιητικό βαθμό τον αρχιτεκτονικό της χαρακτήρα.
Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204, βρίσκουμε το νησί υπό την εξουσία των Βενετών. Στη συνέχεια, προσαρτήθηκε από το 1267 στο Δεσποτάτο της Ηπείρου για μισό αιώνα υπό την κυριαρχία των Ανδεγαυών, για να βρεθεί ξανά υπό τους Ενετούς το 1386.
Με την πτώση της Γαληνότατης Δημοκρατίας της Βενετίας το 1797, η Κέρκυρα και τα Ιόνια Νησιά καταλήφθηκαν από τους Γάλλους. Ακολούθως, για επτά χρόνια αποτέλεσαν ανεξάρτητο κράτος με την ονομασία Επτάνησος Πολιτεία (Stati Uniti delle Isole Ionie). Το 1807 ξαναπέρασαν στους Γάλλους Αυτοκρατορικούς για να καταλήξουν στην Αγγλική Κυριαρχία μέχρι το 1864, οπότε ενώθηκαν με την Ελλάδα.
Πραγματικό σταυροδρόμι πολιτισμών, η πόλη της Κέρκυρας κατάφερε στο πέρασμα των αιώνων να ενσωματώσει στοιχεία από τις διαφορετικές κουλτούρες, με αποτέλεσμα σήμερα η αρχιτεκτονική της να συνιστά ξεχωριστή περίπτωση αρμονικής συνύπαρξης ποικίλων τεχνοτροπιών.
Όταν οι Ενετοί κατέλαβαν την Κέρκυρα, υπήρχαν ήδη διαμορφωμένοι τρεις χαρακτηριστικοί οικιστικοί τομείς• το Παλαιό Φρούριο, το προάστιο και η ύπαιθρος. Με τα αμυντικά έργα που έφτιαξαν (περιτείχιση της πόλεως - Νέο Φρούριο) καθ' όλη τη διάρκεια της κυριαρχίας τους, οδήγησαν στην εντός των τειχών ανάπτυξη της νέας πρωτεύουσας.
«Σφηνωμένη» ανάμεσα στα δύο φρούρια, η πόλη φαίνεται να «ασφυκτιά», γι' αυτό και παρατηρούμε στενούς, ακανόνιστους δρόμους (καντούνια), αρκετά πολυώροφα κτήρια, ελάχιστες κατοικίες με κήπο και πολλές πλατείες. Σημειώστε πως πολλά σπίτια της Παλιάς Πόλης δεν διαθέτουν υπόγειο, μιας και το βραχώδες έδαφος δεν επέτρεπε τις «ανασκαφές», γι' αυτό το ρόλο της αποθήκης έπαιζε η σοφίτα.
Πλάι στα «ανώνυμα» λαϊκά αρχιτεκτονήματα με τις εκκλησίες και τα ψηλά καμπαναριά, συναντάμε επιβλητικά ενετικά αρχοντικά με σαφείς μπαρόκ και αναγεννησιακές επιρροές, οικίες βενετσιάνικης μορφολογίας, πολυώροφα κτήρια στο Λιστόν και νεοκλασικά, «απομεινάρια» από την κυριαρχία των Γάλλων και των Άγγλων αντίστοιχα.
Αντιπροσωπευτικά των σπιτιών είναι το προστύλιο με κολόνες και πέτρινα τόξα, συνήθως με σκαλιστές κλείδες, μπαλκόνια από πέτρα με περίτεχνα φουρούσια, κολονέτες ή ξεχυτές διακοσμημένα με ωραία κιγκλιδώματα. Επίσης, αριστοτεχνικές είναι και οι θολωτές ή ορθογωνικής διατομής αυλόπορτες (πορτόνια), και αυτές κατασκευασμένες από πέτρα.
Με την πτώση της Γαληνότατης Δημοκρατίας της Βενετίας το 1797, η Κέρκυρα και τα Ιόνια Νησιά καταλήφθηκαν από τους Γάλλους. Ακολούθως, για επτά χρόνια αποτέλεσαν ανεξάρτητο κράτος με την ονομασία Επτάνησος Πολιτεία (Stati Uniti delle Isole Ionie). Το 1807 ξαναπέρασαν στους Γάλλους Αυτοκρατορικούς για να καταλήξουν στην Αγγλική Κυριαρχία μέχρι το 1864, οπότε ενώθηκαν με την Ελλάδα.
Πραγματικό σταυροδρόμι πολιτισμών, η πόλη της Κέρκυρας κατάφερε στο πέρασμα των αιώνων να ενσωματώσει στοιχεία από τις διαφορετικές κουλτούρες, με αποτέλεσμα σήμερα η αρχιτεκτονική της να συνιστά ξεχωριστή περίπτωση αρμονικής συνύπαρξης ποικίλων τεχνοτροπιών.
Όταν οι Ενετοί κατέλαβαν την Κέρκυρα, υπήρχαν ήδη διαμορφωμένοι τρεις χαρακτηριστικοί οικιστικοί τομείς• το Παλαιό Φρούριο, το προάστιο και η ύπαιθρος. Με τα αμυντικά έργα που έφτιαξαν (περιτείχιση της πόλεως - Νέο Φρούριο) καθ' όλη τη διάρκεια της κυριαρχίας τους, οδήγησαν στην εντός των τειχών ανάπτυξη της νέας πρωτεύουσας.
«Σφηνωμένη» ανάμεσα στα δύο φρούρια, η πόλη φαίνεται να «ασφυκτιά», γι' αυτό και παρατηρούμε στενούς, ακανόνιστους δρόμους (καντούνια), αρκετά πολυώροφα κτήρια, ελάχιστες κατοικίες με κήπο και πολλές πλατείες. Σημειώστε πως πολλά σπίτια της Παλιάς Πόλης δεν διαθέτουν υπόγειο, μιας και το βραχώδες έδαφος δεν επέτρεπε τις «ανασκαφές», γι' αυτό το ρόλο της αποθήκης έπαιζε η σοφίτα.
Πλάι στα «ανώνυμα» λαϊκά αρχιτεκτονήματα με τις εκκλησίες και τα ψηλά καμπαναριά, συναντάμε επιβλητικά ενετικά αρχοντικά με σαφείς μπαρόκ και αναγεννησιακές επιρροές, οικίες βενετσιάνικης μορφολογίας, πολυώροφα κτήρια στο Λιστόν και νεοκλασικά, «απομεινάρια» από την κυριαρχία των Γάλλων και των Άγγλων αντίστοιχα.
Αντιπροσωπευτικά των σπιτιών είναι το προστύλιο με κολόνες και πέτρινα τόξα, συνήθως με σκαλιστές κλείδες, μπαλκόνια από πέτρα με περίτεχνα φουρούσια, κολονέτες ή ξεχυτές διακοσμημένα με ωραία κιγκλιδώματα. Επίσης, αριστοτεχνικές είναι και οι θολωτές ή ορθογωνικής διατομής αυλόπορτες (πορτόνια), και αυτές κατασκευασμένες από πέτρα.
Παρά τις έντονες επιδράσεις από Ενετούς, Γάλλους και Άγγλους, η κερκυραϊκή αρχιτεκτονική παρουσιάζει αξιοθαύμαστη συνέχεια ρυθμών και μορφολογικών στοιχείων σε πλήρη αρμονία ανάμεσα στα δύο φρούριά της.