Κίνα – Ελλάδα: Οι πολιτισμοί που έδωσαν τα φώτα τους σε όλη την Υφήλιο
Είναι παγκοσμίως γνωστό και γενικώς παραδεκτό πως οι πολιτισμοί με την μεγαλύτερη επίδραση στους μεταγενέστερους είναι ο Κινεζικός και ο Ελληνικός.
Η Ελλάδα και η Κίνα έχουν έναν εξίσου ιστορικό πολιτισμό.
Για παράδειγμα, η κινεζική και η ελληνική γραφή χρονολογούνται στην ίδια εποχή, όπως και η φιλοσοφία των δυο πολιτισμών. Σε επαφή ήρθαν οι δυο πολιτισμοί επί Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος επέκτεινε την Αυτοκρατορία του μέχρι την σημερινή δυτική Κίνα. Ο ιστορικός λαός τις δυτικής Κίνας λεγόταν Ντα Γουάν, (大宛) δηλαδή οι μεγάλοι Ίωνες (οι Ίωνες ήταν μια από τις κυρίαρχες φυλές που κατοικούσαν στην Αρχαία Ελλάδα, και είχαν δημιουργήσει πολλές αποικίες σε όλη την Μεσόγειο).
Επιπλέον, το Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής επί δύο περίπου αιώνες ανέπτυξε εμπόριο με την Ινδία και την Κίνα.
Για αυτό το λόγο η κινεζική γλώσσα είναι από τις ελάχιστες που το όνομα της Ελλάδος προέρχεται από την Ελληνική λέξη Ελλάς: Σιλά (希臘) - «ο άλλος μεγάλος πολιτισμός».
Οι Κινέζοι άλλωστε είναι ίσως ο μοναδικός λαός στον κόσμο που δεν αποκαλεί την Ελλάδα «Greece» ή κάτι παρόμοιο.
Οι σχέσεις των δύο λαών είναι πολλαπλές.
Το 2000 εγκαινιάσθηκε, Κέντρο Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, ενώ ενεργοποιήθηκε και πάλι η Έδρα Νεοελληνικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Σαγκάης.
Παρόλαυτα, μέχρι και τον περασμένο αιώνα, η γεωγραφική θέση των δύο χωρών, καθώς και άλλοι παράγοντες, εμπόδιζαν τους δύο λαούς να έρθουν σε επαφή και να γνωρίσουν ο ένας την χώρα, τον πολιτισμό, τα ήθη και έθιμα, το φαγητό και τους ανθρώπους του άλλου.
Την τελευταία δεκαετία, όμως, οι συνθήκες έχουν ωριμάσει και είναι πλέον εύκολο Κινέζοι πολίτες να επισκέπτονται την Ελλάδα χωρίς τις δυσκολίες του παρελθόντος.
Εξ’ άλλου οι δύο χώρες έχουν αναπτύξει και εμπορικές σχέσεις. Παράδειγμα αποτελεί η COSCO, μία από τις μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρείες τακτικών γραμμών στον πλανήτη, η οποία επέλεξε ως πύλη εισόδου της στην Ευρώπη το Ελληνικό λιμάνι του Πειραιά.
Ο Πειραιάς αποτελεί το μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας, βρίσκεται δίπλα στην πρωτεύουσα Αθήνα, και αποτελεί το σημείο διασύνδεσης με όλα τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου Πελάγους – τους ονειρικούς προορισμούς καλοκαιρινών διακοπών όλης της υφηλίου.
Για πολλούς λόγους, λοιπόν, η Ελλάδα αποτελεί τον ιδανικό προορισμό για όποιον Κινέζο προγραμματίζει να επισκεφθεί την Ευρώπη για τις διακοπές του. Οι περισσότεροι από αυτούς τους λόγους προσελκύουν κάθε χρόνο και εκατομμύρια άλλους τουρίστες από κάθε γωνιά της Γης στη μικρή αυτή, αλλά ιστορική χώρα που ονομάζεται Ελλάδα.
Υπάρχουν όμως και μερικές ιδιαίτερες ιστορικές αναφορές που χαρακτηρίζουν την πολύχρονη πορεία των δύο λαών – του Κινέζικου και του Ελληνικού, τα τελευταία περίπου 4.000 χρόνια, και δημιουργούν παράλληλες πορείες μέσα στην ιστορία.
Κατ’ αρχάς, η Ελλάδα αποτελεί το λίκνο του πολιτισμού, από τον οποίο ξεπήδησαν όλοι οι μετέπειτα ευρωπαϊκοί πολιτισμοί, όπως ο Κινέζικος πολιτισμός αποτελεί το λίκνο του Ασιατικού πολιτισμού.
Ακόμα και οι υπερόπτες Ρωμαίοι παραδέχτηκαν την ανωτερότητα του ελληνικού πολιτισμού στην Ευρώπη, όταν ήρθαν σαν κατακτητές στην Ελλάδα, το 146 π.Χ.
Χαρακτηριστικά έλεγαν πως «οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Ελλάδα με τα όπλα και οι Έλληνες κατέκτησαν τους Ρωμαίους με τον πολιτισμό τους».
Κατά συνέπεια, διαθέτει αμέτρητα μνημεία, που αποτυπώνουν αυτή την ιστορική πορεία και αποτελούν μοναδικά σημεία τουριστικού ενδιαφέροντος. Κυριολεκτικά σε κάθε βήμα υπάρχει και ένα μνημείο, ένας ιστορικός τόπος. Από προϊστορικούς οικισμούς και αρχαιότητες των ιστορικών χρόνων, μέχρι μνημεία της Αυτοκρατορίας του Βυζαντίου (384 μ.Χ. έως 1456 μ.Χ.), της επανάστασης κατά της κατοχής της Ελλάδας από τους Τούρκους (1821) και των τελευταίων Παγκόσμιων Πολέμων.
Ο επισκέπτης μέσα από την περιήγηση σε όλους αυτούς τους ιστορικούς τόπους και ακούγοντας την ιστορία κάθε μνημείου, γίνεται κοινωνός της ελληνικής ιστορίας και κατ’ επέκταση και της παγκόσμιας ιστορίας, αφού πολλά γεγονότα όπως η μάχη των Θερμοπυλών, η μάχη του Μαραθώνα, η ναυμαχία της Ναυπάκτου, ο απελευθερωτικός αγώνας κατά των Τούρκων του 1821, κ.ά. επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό την ευρωπαϊκή ιστορία.
Η Ελλάδα έχει μια πολύ πλούσια ιστορία.
Σύμφωνα με τα ευρήματα των αρχαιολογικών χώρων κατοικείται από την Παλαιολιθική Εποχή. Όμως περισσότερο σαφείς ενδείξεις υπάρχουν για την περίοδο της νεολιθικής εποχής.
Στους κατοίκους αυτής της περιόδου δίνεται η ονομασία Πελασγοί, ενώ παράλληλα, ως άλλοι προελληνικοί λαοί, αναφέρονται οι Κάρες, οι Λέλεγες και οι Δρύοπες.
Την περίοδο αυτή δεν υπήρχε ένα ενιαίο ελληνικό κράτος, αλλά πολλές μικρές ανεξάρτητες πόλεις-κράτη, με κοινή γλώσσα και παράλληλη ανάπτυξη πολιτισμού. Στα χρόνια αυτά αναπτύσσονται ιδιαίτερα οι Κρήτες, κάτοικοι του νοτιότερου Ελληνικού νησιού του Αιγαίου Πελάγους, της Κρήτης, οι οποίοι κυριαρχούν στην Μεσόγειο, τα νησιά των Κυκλάδων και οι Μυκήνες. Στις περιοχές αυτές αναπτύχθηκαν σημαντικοί πολιτισμοί : ο Μινωικός, ο Κυκλαδικός και ο Μυκηναϊκός.
Τον 8ο π.Χ. αι. έχουμε έναν σημαντικό ελληνικό αποικισμό, με κύριο στόχο το εμπόριο και την διέξοδο των μητρικών πόλεων για γρήγορη ανάπτυξη και πρόοδο. Η Ν. Ιταλία έγινε μια δεύτερη Ελλάδα και ονομάστηκε Μεγάλη Ελλάδα. Από τις πόλεις-κράτη ξεχωρίζουν τρεις: η Αθήνα, η Σπάρτη και η Θήβα. Από τον 6ο π.Χ. αι. είχε αρχίσει να επεκτείνεται το κράτος των Περσών. Η επεκτατική τους πολιτική τους οδήγησε να καταλάβουν την Ελλάδα.
Οι εκστρατείες τους άρχισαν να πραγματοποιούνται στις αρχές του 5ου π.Χ. αι. και κατέληξαν σε συντριβή των Περσών στις μάχες του Μαραθώνα, των Πλαταιών και στις ναυμαχίες της Σαλαμίνας και της Μυκάλης. Οι Έλληνες νικήθηκαν στην μάχη των Θερμοπυλών αλλά έδειξαν σ’ όλο τον κόσμο την ανδρεία και την γενναιότητά τους. Πρώτη πόλη στους Περσικούς Πολέμους αναδείχθηκε η Αθήνα, που αμέσως μετά ανέπτυξε έναν σπουδαίο πολιτισμό κι ένα πανίσχυρο κράτος.
Η δύναμη αυτή της Αθήνας ανησύχησε τους Σπαρτιάτες, που είχαν εξελιχθεί σ’ ένα ισχυρό στρατοκρατικό κράτος. Έτσι η σύγκρουση δεν άργησε. Η σύγκρουση αυτή είναι γνωστή σαν Πελοποννησιακός Πόλεμος (431 π.Χ.-404 π.Χ.). Νικητής αναδείχθηκε η Σπάρτη, που έμεινε ο κυρίαρχος της Ελλάδος. Αντίπαλός της αναδείχνεται η Θήβα, η οποία κατανίκησε σε αλλεπάλληλες μάχες τους Σπαρτιάτες και αποτίναξε το Σπαρτιατικό καθεστώς.
Έτσι επανήλθε η Αθήνα στο προσκήνιο. Ταυτόχρονα άρχισε να αναπτύσσεται το κράτος των Μακεδόνων, που οργάνωσε ισχυρό στρατό και άρχισε σιγά σιγά να επεκτείνεται. Με την αρχηγία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όλη η Ελλάδα οργανώνεται σ’ ένα κράτος. Ταυτόχρονα δημιουργείται μια παγκόσμια αυτοκρατορία, αφού οι κατακτήσεις του μακεδόνα βασιλιά φτάνουν μέχρι τις Ινδίες. Με τον πρόωρο θάνατό του, άρχισαν οι πόλεμοι των διαδόχων.
Η μεγάλη αυτοκρατορία διαιρείται και δημιουργούνται μεγάλα κράτη από εξελληνισμένους κατοίκους. Μέσα στις εσωτερικές αναταραχές των ηγεμόνων για την κατάκτηση της εξουσίας, οι πόλεις της Ελλάδος προσπαθούν να βρουν μια αυτοπροστασία, γιατί δέχονται επιδρομές. Την εποχή αυτή εμφανίζεται σαν μεγάλη και ισχυρή δύναμη η Ρώμη.
Μέσα από μια σειρά πολέμους, οι Ρωμαίοι κατόρθωσαν να νικήσουν τις ελληνικές πόλεις-κράτη και να τις κατακτήσουν. Το 146 π.Χ. θεωρείται ο χρόνος υποταγής της Ελλάδος. Τα κρατίδια καταργούνται, οι Ρωμαίοι σταματούν τις εσωτερικές διαμάχες και χωρίζουν την Ελλάδα σε τέσσερις επαρχίες: Μακεδονία, Αχαΐα, Νήσοι και Κρήτη.
Όμως οι Ρωμαίοι δεν σταμάτησαν στην Ελλάδα. Κατέκτησαν και τη Μ. Ασία. Η τόσο μεγάλη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίστηκε στα δύο : στην Ανατολική και στη Δυτική.
Η Ελλάδα εντάχθηκε στην Ανατολική, που πήρε ελληνικό χαρακτήρα και απετέλεσε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η αρχή της οποίας τοποθετείται στο 384. Μετά από μια μακρά περίοδο πολιτιστικής και πολιτικής ακμής, το Βυζάντιο κατακτάται από τους Τούρκους (1453). Η περίοδος της τουρκοκρατίας ήταν μια σκληρή και δύσκολη περίοδος για τους Έλληνες, στους οποίους δημιούργησε κοινωνικά, νομικά και θρησκευτικά προβλήματα.
Πολλοί Έλληνες, που δεν μπορούσαν να δεχτούν τη σκλαβιά σαν τρόπο ζωής, κατέφυγαν σε δυσπρόσιτα μέρη της χώρας για να ζήσουν ελεύθεροι. Ήταν οι φημισμένοι “κλέφτες”. Οι Τούρκοι για να τους αντιμετωπίσουν έφτιαξαν ένοπλα σώματα από Έλληνες, τους “αρματολούς”. Μεταξύ των δύο ομάδων αναπτύχθηκε στενή συνεργασία, για την απελευθέρωση της χώρας. Κατά τη διάρκεια της τουρκικής κατοχής οι Έλληνες προσπάθησαν πολλές φορές να ελευθερωθούν. Το σημαντικότερο κίνημα, ξεκίνησε από τους αδελφούς Ορλώφ και έμεινε στην ιστορία ως Ορλωφικά. Το 1814 ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία, που προετοίμασε την Ελληνική Επανάσταση.
Στις 25 Μαρτίου 1821, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε τα όπλα των αγωνιστών και ύψωσε την επαναστατική σημαία. Η ελευθερία για τους Έλληνες ήρθε μετά από μια σειρά μαχών, τόσο στρατιωτικών, όσο και πολιτικών και διπλωματικών. Πολύτιμη υπήρξε η βοήθεια των Φιλελλήνων, τόσο στη διάρκεια της σκλαβιάς όσο και στον απελευθερωτικό αγώνα. Η ανεξαρτησία του Ελληνικού Κράτους επισημοποιήθηκε στις 10 Μαρτίου του 1829, με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου.
Πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος εκλέχθηκε ο Ιωάννης Καποδίστριας, που έθεσε τις βάσεις για την οργάνωση του νεοσύστατου κράτους.
Το 1897 Ελλάδα και Τουρκία συγκρούστηκαν ξανά. Αιτία ήταν η μη υλοποίηση της Συνθήκης του Βερολίνου από την Τουρκική πλευρά και η άρνησή τους να παραδώσουν τα τμήματα της Ηπείρου που αναφέρονταν στην συνθήκη. Ο ελληνο-τουρκικός πόλεμος τελείωσε με ήττα του ελληνικού στρατού. Από το 1878 έως το 1906, η Μακεδονία δοκιμάστηκε από το “Μακεδονικό Ζήτημα”. Το 1912 ελευθερώθηκε και εντάχθηκε στην Ελλάδα.
Από το 1912 έως το 1914 η χώρα συμμετείχε στους δύο Βαλκανικούς Πολέμους, ενώ το 1917 μπήκε στη δίνη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με το τέλος του οποίου πραγματοποιήθηκε το όνειρο του ελληνισμού για την Ελλάδα των δύο ηπείρων. Το όνειρο αυτό όμως τελείωσε γρήγορα, με τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922.
Το 1940 η χώρα υποχρεώθηκε να πάρει μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ το 1941 βρέθηκε κάτω από την Γερμανική Κατοχή, από την οποία ελευθερώθηκε το 1944, με τη λήξη του πολέμου.
Στις 21 Απριλίου 1967, και ενώ η χώρα ετοιμαζόταν για τη διεξαγωγή εκλογών, εκδηλώθηκε πραξικόπημα, που οδήγησε σε μια επτάχρονη δικτατορία. Στις 23 Ιουλίου 1974 η δημοκρατία αποκαταστάθηκε στην Ελλάδα, η οποία από το 1981 ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως ισότιμο μέλος, ενώ το 2001 μπήκε και στη ζώνη του ευρώ.